Στη φλογερή συνέχεια, τα λάγνα μάτια καταβροχθίζουν μια λαχταριστή κοκκινομάλλα, με τον αδάμαστο θάμνο της να αποτελεί απόδειξη του άγριου πνεύματός της. Είναι η ίδια χωρίς συγγνώμη, προσκαλώντας τους θεατές να επιδοθούν στην ωμή, αφιλτράριστη γοητεία της. Μια γιορτή φυσικής ομορφιάς και αχαλίνωτης επιθυμίας.